Als steeds meer mensen vragen: “wanneer ga je nu eens exposeren?” dan moet je daar wat mee, toch?

Ook wel spannend natuurlijk; je gaat toch met de billen bloot. Diverse keren met Karien over gesproken en we besluiten om de stoute schoenen aan te trekken en het te proberen. Diverse ideeën voor geschikte locaties komen voorbij en ook Sofie en Eva komen met suggesties. Uiteindelijk besluiten we om het lekker dicht bij huis te doen in het voorjaar van 2013 en niet te lang: Een weekeind in het dorpshuis in s’ Heer Hendrikskinderen. In het dorpshuis is een theaterzaaltje, een podium en een gezellige ruimte.

Met Erna, de beheerster worden afspraken gemaakt en zij helpt ons waar ze kan en Karien gaat aan de slag met voorbereidingen voor het culinaire gedeelte en Eva en ik met de uitnodigingen.

Om een en ander in goede banen te leiden besluiten we om op de zaterdag onze Zeeuwse vrienden uit te nodigen en op zondag de familie en vrienden uit Rotterdam, Bleiswijk en omgeving.

Karien maakt haar altijd populaire en heerlijke appelkoek en diverse andere traktaties en kookt zich een slag in de rondte. Op zondag blijven er ongeveer 70 mensen eten. Ze heeft het zoals altijd piekfijn voor elkaar.

Ik wil mijn werk exposeren op ezels en van een vriend kan ik 10 ezels lenen. Bus gehuurd, opgehaald en dan de expositie inrichten. Leuk werk, het zaaltje is lekker licht en ik stel 16 werken op. Toch wel gaaf om alles zo bij elkaar opgesteld te zien

Zondagavond nog ruimen we een groot gedeelte op en zijn er zes doeken verkocht. Wat een weekeind!

Dit proeft naar meer maar rustig aan.

Arian