Ik denk aan een trits foto’s van een familieweekeind enkele jaren geleden: we maakten een wandeling door de bossen en over de heide, ergens op de Veluwe en dat met met mijn grote schoonfamilie (ergens rond de 40 personen). 

Gezamenlijk vormen we een lange sliert over de heuvelige heide; een mooi gezicht. Ik maak veel foto’s want het is een prachtige dag met spannende wolkenluchten en wisselend weer. Ik schiet ook platen van een laan met bomen en fel licht dat door het bladerdak valt. Het levert mooie contrasten op en nu zoek ik die foto’s omdat ik toen al wist dat daar een schilderij in zat. Ik zet een doek op de ezel dat ik al voorbewerkt heb met een laag acryl als grondering: donkergrijs.

De lucht achter de bladeren is wisselend wit, fel blauw en roze
Ik schilder in een kwartier met forse halen acryl het doek in deze drie kleuren, ga de tuin aanvegen om het doek te laten drogen en neem een paar boterhammen. Het beeld van het bos, de bomen en het licht zit inmiddels aardig in mijn hoofd en de i-pad staat naast mijn schilderstafel. Ik heb echt zin om te beginnen en meng mijn kleuren alvast op mijn palet: vanaf hier ga ik verder in olie. Ik wil een spontaan doek maken; er moet vaart in: de impressie van die mooie dag.

spontaan
Op zich zou dat geen probleem hoeven zijn maar er is wel een kleine uitdaging: het doek waarop ik ga werken is van het duurste soort dat ik tot nu toe gekocht heb: aluminium frame met houten inleg en een zware kwaliteit linnen. Ik heb er twee in een keer aangeschaft: één voor een opdracht en het doek dat ik nu op de ezel heb gezet. Tot nu toe maakte ik de meest spontane schilderijen op goedkope doeken of doeken die ik overnieuw schilder omdat de kwaliteit ervan niet (meer) door de beugel kan. En het is niet dat ik bang ben dat het werk mislukt maar meer uit eerbied voor dat doek: kun je een doek, een vlot en spontaan werk, in een paar uurtjes maken terwijl het doek al meer dan 100,- euro kost? Tot nu toe heb ik veel tijd besteed aan schilderijen op kwaliteitsdoeken en voor mijn gevoel rechtvaardigt dat de prijs van het doek. Toch weet ik dat de kwaliteit van een werk niet bepaald wordt door de tijd die erin is gestoken. Alles behalve dat zelfs.

De juiste energie op het goede moment
Het draait om de juiste energie op het juiste moment. Enkele maanden hiervoor heb ik de academie afgerond waar ik alle stadia doorlopen heb die mij bewust bekwaam hebben gemaakt. Ik voel dat ik in dat stadium ben beland en wil graag naar het volgende: onbewust bekwaam. Om daar te komen moet ik nog een drempel over en het is goed dat ik daarover nadenk voordat ik aan het doek begin. Als ik begin, wil ik klaar zijn met denken en alleen nog maar schilderen. De voorbereidingen zijn klaar, ik zet een CD op met prachtige pianomuziek van Ludovico Einaudi gekregen van Eva, mijn jongste dochter. Ik ben er klaar voor en begin: ik voel geen twijfel en zet in enkele halve het frame op, de stammen van de bomen, steeds kleiner en dunner naarmate ze verder weg staan. Karien brengt een kop koffie. Ik begin aan het gebladerte en de vaart zit er lekker in: donkergroen, wat paars, felgroen okergeel, geel, wit en een toets rood: het bos bouwt zich op en ik breng het licht erin. Voor ik het weet ben ik een uur of twee verder: de CD is afgelopen, merk ik, de koffie koud en het doek staat.

Stap voor stap
Ik laat het doek alleen en ga nieuwe koffie zetten. Samen met Karien drink ik een bakkie en na een uurtje ga ik nog eens kijken. Het is goed zo; morgen nog een beetje afwerken en dan is het klaar. De eerste stap naar onbewuste bekwaamheid? Ik hoop het en ik denk het. Stap voor stap verder.

Arian

meer zien? Bekijk de gallery op deze site. Veel plezier en bij vragen kun je me contacten.