Een familieportret was niet het 1e
wat in mij opkwam; dat ontstond

Pratend over kunst aan de keukentafel in huize Verduijn te Antwerpen bleven onze blikken hangen op de grote witte muur aldaar. Daarna keken we elkaar aan en diende er alleen nog uitgesproken te worden dat die muur wel erg wit en groot was (zo’n 7 x 5 meter) en het was eruit voordat ik het wist?!

‘Wat gaan we daaraan doen Arian’, kwam er terug

Er volgden diverse ideeën waarop we dan weer doorpraatten en uiteindelijk kwamen we uit bij de kinderen van het gezin. Vervolgens kwam Zeeuws-Vlaanderen aan bod en dan vooral de kust. Uiteindelijk belanden we op een strand waar de kinderen aan het spelen waren in de zon met de zee, de lucht en schepen op de achtergrond.

Enige weken later stonden we met het hele gezin op dat strand bij Groede voor een fotosessie. Ik heb een kleine 200 foto’s gemaakt en daarvan heb ik er uiteindelijk 3 uitgekozen. Van elk kind één. Daarna ben ik aan het schetsen geslagen en na het doorspreken van de schetsen ben ik aan de slag gegaan. ‘O ja, we willen er ook graag nog een doek bij van paalhoofden, kan dat?” Natuurlijk! Geen drie- maar een vierluik dus en de gedachte achter deze wens sprak me nog het meest aan: ‘als de kinderen later uit huis gaan, kunnen ze allemaal hun eigen doek meenemen en dan houden wij de paalhoofden.’ Mooi toch?

het grote witte vlak

De schetsen hebben we doorgenomen in de tuin van het vakantiehuisje onder de ruisende populieren en we waren er redelijk snel uit: ‘het worden geen precies gelijkende portretten hoor; ik wil vooral het speelse, de omgeving, de onderlinge verbondenheid tussen de broer en de zussen en tegelijk het individuele karakter per kind treffen.’ Aan de slag dus. Het schilderen van de zee is me niet vreemd, het tekenen en schilderen van mensen ook niet dus dat moest goed komen.

Detail uit vierluik

4 meter schilderij in een atelier van 6 x 3 meter

4 doeken van 1 x 1 meter die ik diezelfde dag nog bestelde plus een reserve. Het moeten doeken worden op aluminium frames en met een mooie kwaliteit linnen vond ik. De ‘tekening’ heb ik direct met de kwast op de doeken gemaakt, daarna de lucht, de zee, het strand en uiteindelijk de kinderen. Laag over laag, nat in nat en soms weer enkele weken wachten tot een bepaalde laag ‘droog; was. Ik heb behoorlijk verf gebruikt dus dat drogen nam wel tijd in beslag. Het werken in opdracht is wel bijzonder en dit project heb ik als zeer prettig ervaren. De aflevering van de werken was een feestje op zich. Ik ga daar niet teveel over zeggen maar bijzonder was het.